37.DOĞUM GÜNÜ

dün gece madodan aldığımız pasta eşiliğinde keyifle girdim 37 yaşıma...öyle neşeliydim ki fotograflarımı görenler bu halimden dolayı mutlu oldular..insanları mutsuzluklarıma öyle güzel alıştırmışım ki mutluluğumu görünce keyifli cevaplar veriyorlar..

37 yaşımdaydım ve freni boşalmış bi araba gibiydim..arada birilerine tosluyor...önüme kattıklarımı kasıp kavuruyor..cinayetler işliyor..yoruyor..yoruluyor ama hızla ilerliyordum.

12 yaşımdaki kızım şehir dışındaydı..kocam uzun süredir benle sohbet etmiyordu.tayinim çıkmıştı.tatilde çalışmama ragmen bir türlü denkleştiremediğim bi bütçem vardı..hayatıma birilerini alıyor , onlara tapıyor sonrada bulutların üstünden onları yeryüzüne hiç acımadan fırlatıyordum.her denemem başarısızdı..her tutulan el boşaydı...ve yılmadan umutla çırpınıyordum..bu olmadı hadi öbürü belki olur...

37 yaşımdaydım...güzel bi kadın olduğumu söylüyorlardı bunca kiloma rağmen..kültürlü kadın diyorlardı..sıradısı diyorlardı..tutarsız diyorlardı..çokk özel biri diyorlardı...günü gününe tutmaz diyorlardı..onlar bişeyler söyleyip duruyordu...ben kendimi biliyordum..zavallı ve açtım..yılmaz erdoğanın dediği gibi -ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim- deyip beni sevebilecek her şeyin peşinden koşuyordum...ya sevgi yoktu..ya da kimsenin beni sevesi yoktu...elbette sevenlerde oluyordu ama bir türlü tam karar tutmuyordu..

37 yaşımdaydım...günde 2.5 paket sigara içiyordum..kendime bi kanka bulmuştum ve her şeyimi ona anlatıyordum..bir gün benden sıkılacağını biliyordum..deli olduğumu farkedeceğini beni terkedeceğini biliyordum..o terkederse dayanamazdım bu yüzden o sıkıldığında yada ben öyle olduğunu sandığımda onu terkediyordum..

dünya terketmeler üzerine kuruluydu..kocamla boşanmak üzereydim..birlikte yaşadığımız 15 yıldan hiç bahsetmeden evliliği ticarete dökmüştü..ondan kolayca boşanammın tek yolu vardı 6 yıldır borcunu ödediğim evi ona vermek..öyle konuşuyordu ki onu dinlerken bu evi hep o ödedi sanıyordum..oysa maşımdan bi otomatik ödeme talimatım vardı ve ben ödemiştim..somut6 kanıtta buydu..

bi çocuğumuz vardı..ondan hiç bahsetmiyordu..o sanki yoktu...ve o cismen görünmese kocamın anlattıklarına bakıp çocuğum yok sanırdım...

37 yaşımdaydım..doktorum bipolar ilaçları içiriyordu.ilaçları unutuyordum.kendimi unutuyordum..ataklarım artıyordu..kendimi hiç tanımadığım insanlara telefonumun açılış şifresini verirken buluyordum...sanıyorum ölüyordum ama yok bu yıllardır tanıdığım panik ataktı..eğer bayılırsam lütfen 3862 yazın telefonum açılsın ve ordan babamı yada annemi arayın diyordum..kilometre lerce uzaktaki ailemi...henüz boşanacağımı bile bilmeyen ailemi...

37 yaşımdaydım ve tek keyfim klimanın altında yerde yatmaktı...insanlar faceden bakp ne çok geziyor diyorlardı benim için..oysa ben gezmiyordum her şeyi o şekilde unutmaya çalışıyordum..bundan aldığım bi keyif yoktu..her gezmenin sonunda mutlaka atak geçiriyordum..

37 yaşımdaydım ve dünyada su dan daha önemli bişey vardı benim için..bi adamın sevgisi..öyle bi adam yoktu...adamlar sevmiyordu...ama ben inat ediyordum...

30-31-32-33-34-35-36 yaşlarımdayken ağlayabiliyordum ve lanet oslasıca 37 yaşımda sadece dolmuşta ağlayabilme yeteneği geliştirmiştim..şöförün yanındaki tekli koltuğa oturuyor ve dışarıyı seyrederek sessizce ağlıyordum..dolmuştan inince göz yaşlarıda bitiyordu...

her yer..her bir şey beynimde farklı insanları çağrıştırıyordu..öyle çok anı vardı ki...bu kadar anı bana fazla diyordum..bazen vay be yaşadın diyordum..seyretmedin hayatı...

dünya dönüyordu ...ben 37 yaşımdaydım..hayatımda hiç bişey değişmiyordu..ve facebookta doğum günü resimlerime bakanlar beni çokkk mutlu sanıyordu...