KENDIMI ARIYORKEN

günaydın herkese...akşam 8 civarı uyuynca sabah 4 civarıda uyandım...yıllardır üstüme güneş doğmadı..erken kalkıp erken yatanlardanım..diziymiş şuymuş buymuş hiç bilmem..tek izlediğim dizi muhteşem yüzyıldır ki onuda bir saatten fazla izleyebildiğim görülmedi..zaten bu sene dizi çığrından çıktı..alakasız bişey oldu..koca süleymanı yaptılar uçkur manyağı bir adam..oysa bu kişi tarih yazmış büyük bir insandır...

çok şükür hayatım gayet sakin gidiyor...insanlar problemler yaşıyorlar bense sadece onlara destek olmaya çalışıyorum..yani olay kahramanı olmaktan ,olay izleyicisi olmaya terfi ettim..aman yarabbi ne pis günler geçirmişim..hayat bana acımasız davranmış...dün bi arkadaşım korkarak yanıma geldi kolonoskopi olacam dedi..mavi gözleri pek hüzünlüydü..ben 30 yaşımdan beri oluyorum sonuda yok gene gene olacam...hayat dedim ne erken koymuş bana...her acıyı en acımasızından ve zamansızından yaşamışım...ayakta durmak için çok çaba sarfetmişim...geçen gittiğimiz gezide bir arkadaşımızın kızı , ananesiyle gelmişti geziye..ben küçük kızımı ne kadarda yardımsız , tek başıma büyütmüşüm...destek yok, şefkat yok hiç bi bok yok...hele o lanet olası panik ataklar..insan her gün ölüyorum sanıyor..18 yaşımda içtim ilk depresanı..beynim uyuşarak büyüdüm...şanssızdım şanssız olmasına ama bugün küllerimden yeni bir ben yarattım..tek başıma, ailevi değerleri çiğnemeden, kocamdan başkasına bakmadan, ısrarla sevmeye çalışarak...geçen gün bi arkadaşım velisiyle bir sorun yaşadı, sinirle ağzından kaçmış küfretmiş..velisi gelip onunla bu konuda konuşmadı bile ..ben bir de asla kötü söz söylememe , öğrenciye şiddet uygulamama rağmen , 45 kişilik bir sınıfı tek başıma çalıştırıpta hatunun değerli kızını 2 . sırada oynattım diye başbakanlığa şikayet edildim..valla talihsizim ne diyeyim...şans pek gülmedi...geçen gene bir arkadaşım öğrencisini fena halde dövmüş..ailesi ikna oldu en ufak bir sorun yaşamadı..oysa ben...bunları asla yapmama rağmen , öğrencilerime hayatımdaki tüm insanlara taptığım gibi tapmama rağmen en bahtsız olayların kahramanı oldum...

sonuçta zaman geçiyor..35 yaşında dimdik bir insan oluyorsun..hastalık görmüşsün, insanlardan tekme yemişsin, senin için en önemli şeyi, sevgiyi şefkati bulamaışsın...şifa diye gittiğin sağlık sektöründe görmediğin pislik kalmamış...ama işte burda dim dik durmuşsun...

son günlerde yaşanan olaylardan dolayı facede yayınladığım paylaşımlarla alakalı face mesaj kutumda sürekli mesaj butonu yanıyor..bakıyorum mesajda yok..anlaşılan doğru bişeyi yayınlıyorumki birileri engellemeye çalışıyor..

oysa insanız, hayata karşı bir duruşumuz olmalı yoksa hayvandan ne farkımız kalır?

yıllarca kitaplar okudum..sayısını bile bilmiyorum..en çok kitaba ve sigaraya bütçe ayırdım..kimi bu kitaplar seni hayalperest yapıyor dedi, kimi beynini bunlarla doldurduğun için bunalıyorsun dedi..oysa ben mutluluğu böyle buldum..ve çok affedersiniz ama çoğu insanın ne kadar basit olduğunu böyle farkettim...

bundan böyle huzurlu bir hayat istiyorum...başkalarına yardımcı olayım, güzel yerler göreyim, sevdiğim insanlarla tatlı sohbetler edeyim, sevgi dolu bir yuvam olsun..kızıma sarıldığımda içim mutlulukla titresin, kocama aşkla bakayım istiyorum...acıların kahramanı değil acı çekenlerin deneyimli dostu olayım..Allahı idrak edeyim, seveyim, korkmadan ürkmeden kabul edeyim istiyorum...densiz insanlara kibarca tepkimi göstereyim, almaları gereken dersi vereyim istiyorum..bencilleşmeden , ahlak sahibi olarak , hümanistleşeyim...mevlananın, şemsin, yunus emrenin , peygamber efendimizin güzel ahlakını alayım istiyorum...

oysa ne kadarda korkuyorum bunları söylerken...her an saldıraya uğramaya hazır gibiyim..biliyorum ki lanetliyim...bunlar asla olmayacak..bazen kimleri üzdüm böyle çok diyorum...aklıma bir şeyler geliyor ama gidip helalik dileyemem..onlarda beni üzdü, onlarda mutlu mu ki....

sonuçta ilkbahar geliyor, sonbahar geliyor, kış geliyor , yaz geliyor..ortasındayım ömrün yapabildiklerim ve yapamadıklarımla...acılarım ve kazandıklarımla...hayat savaş mı bilmem ama devam ediyor işte...