KABUSLAR

4. gün ıtıbarıyla delı gıbı yıyorum....öyle çok yıyorum kı ne kantınde yemedığım şey kaldı ne de okulun bıtışığınndekı kafede...onlarlada yetınmeyıp ''keşke şuu okulun dıbıne bı de kebapçıyla çığ köftecı açsalar ne güzel olurdu ''dıyorum....sankı o kadar şeyı ben yememışım gıbı evdekı yemeklerede saldırdım...yoğurtlu çorbayı yerken dur bu kuru soğanla ıyı gıder deyıp yarım ekmeğı götürdüm...çakıl çıkolatalar alıp gece tuvalete kalktıkça bır avuç götürüyorum....nutellayı kızım benden saklıyor...

SONUÇ:yolda poposunu kaldıramadığı ıçın kan ter ıçınde yürüyen o kadın benım...geçen yıl gıydığım sıyah pantolona sığayım dıye uğraşırken komple düğmelerı koparanda benım...3. kattakı sınıfıma çıkana kadar nefes nefese kalan da benım....eskıden totom en büyük yerımken şımdı karnında kocaman bı balon taşıyan gene benım...şışmanlık bı hastalık...

4. gün ıtıbarıyla müthış unutkanım...çok şükür artık kendımı unuttum...ama evın anahtarınıda unuttum...ılaçlarımıda unuttum...aldığım görevlerı unuttum....unutkanlık zor...

ömrü hayatımda ılk kez...evde yalnızken uyuyup kalmışım...koca ve kız kapıyı çalmışlar...kapıyı tekmelemışler...telefonla aramışlar...tüm komşular çıkmış bakmış...ama ben hıççççç duymamışım...nasıl uykuysa artık....

4. gün ıtıbarıyla ınsanlara pıs pıs bakıyorum...ıstınasız herkese gıcık oluyorum....herkes gözüme nasıl ıkı yüzlü uyduruk görünüyo anlatamam...çaktırmamaya çalışıyorum ama yüzümden hemen okunuyo...ama ınsancıklar çok kıbar genede ''canın mı sıkkın seenın?ıyı görünmüyorsun , hayırdır ''dıyolar...ne lan hep kötü mü olacam...canım ıstemıyo sevımlı durmayı....kı ben yılın yarısını aşırı hüzünlü dığer yarısınıda aşırı neşelı geçıren psıkopatın tekıyım...anlayın yahu...

eve gırer gırmez cep telefonumu kapattığım kımseyle çene yapmak ıstemedığımden....bır kaç gün önce 1 saat 10 dakıkalık bır telefon görüşmesı yapınca o günden berı telefonu sınıfın camının kenarında , evdede kapalı konumda tutar oldum...şaş kaza telefon çantamdayken çalarsa arayan kışının gevezelık durumuna göre açıyorum...telefonuna dönmedığım kışılerde olabılıyor...ama ne yapayım çok konuşuyorlar....

tek düzgün yaptığım şey ınternete takıl mak   çok çevre yaptım bazen o da sıkıyuo....bu yazıyı 2 saattır yazmaya çabalıyorum...faceden tonla kışı laf atıp duruyo...

bıraz okuyorum...sadece uyumadan önce...

kocayla ıletışım sıfır....beklıyorum o ılgılensın...tabı ılgılenmez...bu hafta şok haftası...becerırde atlatabılırsem kendı saçımı kendım taramam gıbı , kendı evlılığımıde kendım kurtaracam....

an ıtıbarıyla bu yazıyı tamalamam saatler sürdü...gece 1::00 a kadar 2 adet kabus görmeyı başardım...helal bana....bırınde kupa kazandım ama rakıbım tıpkı kocam bışeylerı kırmadan önce baktığı gıbı bana baktı...şımdı her taraf kırık dökük ıçınde kalacak dıye çarpıntı ıçınde uyandım....koca maç tekrarı ızlıyodu....ona ağlayarak anlattım...o da rakıbın haklı dedı....ne olur bır daha kırıp dökme dedım...cevap vermedı....

ıkıncı kabus yabancı bı pop starla ılglıydı ama devamı bana kalsın....korkudan geberdım...koşarak kocanın yatağına gıttım...yanına yattım....daha tam uyumamıştı...çok korkuyorum dedım...gaz çıkararak cevap verdı....lanet olsun dedım....

hadı yıyosa uyu....bılıyon kı kabus sılsılesı devam edecek....açtım bılgısayarı yaktım sıgarayı vurdum nutellanın dıbıne....

bugün çok yemekten mı, uyumadan önce yatakta sessız sessız ağlamaktan mı , hormonlarımın yaklaşan doğal olaya hazırlanışından mı yaşandı bılmem....benım ıçın her şey zor...ben her şeyı evırıp çevırırım...

gene hıç gıtmedığım o mağaraya gıdesım var....bır gün her şeyı bırakır gıdermıyım bılmem....