KENDIMI ARIYORKEN

en son 5 yıl önce ayrılmıştık çocuk...durduk yere dedin ki ben ananemde kalacam...topladım eşyalarını götürdüm seni...dönüşte otobüste sabah kadar ağladım..içim yandı...sen sanki hala benim memelerimden süt içerek beslenen bir bebektin...aklım sende kaldı...

derken ihtiyacım varmış bir parça yokluğuna , bir huzur geldi , bir huzur geldi...baban bir saniye yanımdan ayrılmadı...hani sen varken el ele gezdirmezsin hemen araya girersin ya, yok öyle olmadı...gezdik istanbulda, karasuda....babanı tanıyamadım heni o sen yokkenki günlerdeki gibi sevdi....

şimdi yıllar sonra baban tutturdu gene ananesine gitsin diye...içim cız etti ama emindim direnip gitmeyeceğinden...baban istediki onunla başbaşa tatil yapalım...ellerimden tuttsun eski günlerdeki gibi...sorumluluk olmasın..anne olmayalım, baba olmayalım yalnızca iki aşık olalım...sen kabul ettin yarın giderim dedin....ama karadeniz turuna kadar dönerim dedin...içim acıda acep yollasak mı seni?

ve biz seninle babalar günü için ttnet arenada babanın delirdiği takımın stadında pankart yazdık...babalar günün kutlu olsun zafer diye...baban canlı yayını tv den izledi ama kameralar bizi çekmedi...

sen ona bir pasta yaptın bugün...ben hiç karışmadım..kendi kendine yaptın....

sen gidersen anan seni özler be çocuk...