İÇİMDEKİ

tüm hafta sonunu evde geçirdim...ağlasam rahatlayacaktım belki ama ağlayamadım...yıllardır bir katılık yapıştı boğazıma..göz yaşlarımı engelliyor...kolay kolay ağlayamıyorum...ağlarsamda susamıyorum...

başım çatlayacak gibi..içimde yalnızca kendimin bildiği bir dert var...kendim biliyorum ama beynim oynak oynak gidip geliyor...biliyorum ki,beynim isterse unutacak...ama aslında hiç unutmuyor...

ilaçtan mı bilmem...beynim fazlasıyla geçmişle meşgul...içim farklı dışım farklı...içimde garip şeyler oluyor...15 li yaşlarıma dönüyorum...o hüzünlü kız dönüyor bana...biliyorum ki orayı haledemezsem kendimi boşuna aramış olacam..düğüm oralarda...

sonra kendimi bir prenses zannediyorum...herkes bana tapsın istiyorum...birileri tapmazsa helede istediğim birileri.... inatla oraya takılıp kalıyorum...oysa kimse tapmadı bana hayatım boyunca...tapanlarada ben acımadım zaten...

minik kız gerilerde kaldı artık...genç kız geliyor gözlerimin önüne...depresyonda bir zavallı..içi acıyor..hayat acımasız...istediği hiç bir şey olmuyor...her şeyi ama her şeyi içine hapsetmiş..çıkması mümkün değil...çıkmamalı, çıkmamak zorunda..çıkmasın...o genç kıza ağlamak istiyorum...deli gibi ağlamak istiyorum...o zavallıya çok acıyorum....

birden beynim oyun oynuyor, o gün bu gün oluyor...ben tüm parçalarımla yüz yüze geliyorum...acımasızca değil, kendimi kandırarak...işte bugün o genç kızı mutlu etmek istiyorum...ama tıpkı o gün ki gibi bugünde onun mutluluğu başkalarının elinde...işte o ele hükmedemiyorum..lanet olsun ...

ağlarsam göğsümdeki sızı hafifleyecek eminim...ama ağlayamıyorum...ağlarsam susmam , durmadan ağlarım...o zaman ben diğer beni gizleyememki...

susmalıyım sonsuza kadar susmalıyım...ben ki tarih boyunca elime yüzüme bulaştırdım herşeyi...sus....