YAĞ SATARIM BAL SATARIM ,USTAM ÖLMÜŞ BEN SATARIM

''öğrencilerim !açtım kollarımı sizleri bekliyorum''yazdım face e...oysaki ben, asla kendimi kandıramayan ben...asla içindekiyle dışındaki farklı konuşamayan ben....hiiiç kollarımıda açmadım, kimseyide beklemiyorum....

yooo çocukları sevmediğimden değil...bununla alakasıda yok...sadece tatil günlerinin sorumsuzluğuna inat , sorumluluk duygusunu dibine kadar abatan ben için alarmlar çalacak zil sesi yerine hepsi bundan...

takriben 180 iş günü telefonun o iğrenç alarmıyla 6:00 da uyanacağım...vücudum mutfakta kahvaltı hazırlarken beynim kimbilir nerelerde gezecek...6:30 ''kalk artık sabah oldu ''şarkısını söylerken uyanan 2 canavarla ne savaşlar yapacağım...kız saçını beğenmeyecek..tokasını beğenmeyecek, kahvaltıyı beğenmeyecek..uykusu olduğu için türlü şeylere takılacak..tam servis kapının önüne yaklaştığında ya bu çorabı giymeyecem diyecek yada kakası gelecek...

aşık olduğum canım kocam bir kelime bile etmeden , sanki sabahın köründe benim için kalkmış gibi iki karış suratla kahvaltısını edip çığlık atan kıza yetişmeye çalışan bana , bayramlık ağzını açıp en öfkeli sesiyle ''sen yetişridin bunu ''diyecek...

7:05 te ikiside akşama kadar görüşmemek üzere evi terk edecekler...akşam yemeğini hazır etme telaşıyla etrafa fırlatılıp atılmış pijamalar kalacak geriye...

işlerim bittiğinde kalbim hızla çarpacak ''tv mi izlesem, kitap mı okusam nette mi gezsem ''diye..ah hepsini yapacak ve 11 e yaklaşan saati gördüğümde tüh be daha yeni evin tadını çıkarmaya başlamıştım diyeceğim...bu kadarcık zaman bana yetmeyecek..

sonra tıkış tıkış belediye otobüsü...sinirli insanlar..durakta in okula yürü...telaşla yanıma yaklaşıp bence gereksiz ama onlarca gerekli tonla soru sormaya ve seninle laflamaya çok meraklı veliler...

45 cici çocuk...ilk ders muhtemelen balayı kıvamında sonraki dersler ''felanca bana vurdu, bu kalem benim vermiyor, tuvalete gidebilir miyim, ben kötü okuyorum çünkü annem kitap almıyor, suyum bitti, defterim evde kalmış''kıvamında klasik sınıf muhabbetleri...

o ilk tenefüs müthiştir...zil çalar ve aylardır duymadığın o gürültüyü duyarsın..2000 çocuk aynı anda konuşur ve koridorlarda o ses yankılanır..koşanlar, itişenler, o gürültüde en kısık sesiyle sana bişey demeye çalışan ama senin bir türlü sesini duyamadığın minikler..

4. dersten sonrası kolaydır..son 2 ders hızlı geçer...sonra eve dönüş telaşı başlarki, başım zonklar, sinirim tepemdedir birden bahçe kalabalıklaşır...gene bence gereksiz ama onlarca çok gerekli saçma sapan sorular sorar veliler..bende ilk veli toplantısında kibarca ''okul çıkışlarında yorgun oluyorum lütfen veli görüşme günlerinde görüşelim ''derim..ki her şeye ama her şeye bahse girerim ki yarın bana ilk gün olmasına rağmen ''çocuğumun durumu nasıl ?''diye sorulacak..eminim ve bende gülümseyerek şöyle diyeceğim ''3 aydır görüşmedik..bilmiyorum....''

sonra servise binip eve doğru yola çıkacağım..bakalım bu sene serviste benim eve yakın oturan çocuk var mı..yoksa yandık 180 iş günü birde eve kadar yürümek varki, bu aşamada iyice zıvanadan çıkıyorum..servis şoförümüz kadir abi, şen sesiyle kendince ona hasta olan dişiler muhabbetine girecek ki, bu dişilik üzerine konuşmazsa çatlar...bu arada karısıda serviste hostes...sonra aniden ciddileşip , ciddi konulara gireceğiz..yani sohbet etmezsek zaten on dakkalık yolu çocukları bırakacağız diye yarım saatte aldığımız 180 günlük servis çilesi çekilmez...

eve adımımı attığımda 1-çok açım, 2-kimseyle konuşmak istemiyorum...düşünüdüğüm bu ikisi olacak..ama habire evdeki 2 canlıyla konuşmak zorunda kalacam..küçük canlı ödevlerini yapmamış ve en duygusal sesiyle '''annnneee''derken büyük canlı elinde kumanda diğer tv de haberleri izliyor olacak...büyük canlıdan benim yerime keyif çatan o olduğu için nefret ederken, küçük canlıya psikolojisi bozulmasın diye elimden gelen sabrı göstereceğim..bu arada canım nete girmek isteyecek, bloğumla dertleşmek isteyeceğim, facede takılmak isteyeceğim, kitabımı okumak isteyeceğim, mal mal yatmak isteyeceğim ama unutmamam

gerekki ben evin direğiyim....

kız 21 de uyumak istemeyecek, beraber yatağa gireceğiz...anne bana bişeyler anlat diyecek..içimden küfürü basacam dışımdan da hadi uyu artık sabah erken kalkacaksın diyecem..sonunda o uyumadan ben uyuyup kalacam..birde uyandığımda büyük canlıdan onunla hiç ama hiç ilgilenmediğim için laf yiyeceğim..uyumadan önce yarın ne pişirsem diye düşüneceğim...malum öyle her gün aynı şeyi yemez benim canavarlar...

bunun daha beyaz çamaşırların kirli olduğu, son kalan beyaz tşörte evden çıkmadan küçük cadının melemen yada kakolu süt döktüğü günler var ki, onları şimdiden düşünmemek lazım...büyük canlı flaş diskini arar bulamaz, cıyak cıyak bağırır felan filan...

ayyy hayat değil tımarhane..şimdi gelde aç kollarını bekle bakalım...