ÖZÜM ÖZÜNE DÖNDÜ...

çalışma hayatının 3. günün sabahında, 64 gün boyunca şarj olan bedenimin birden bire pilinin bittiğini hissettim...

yazının bundan sonrası tipik ''özüm''yazısı olacak ona göre okumaktan vazgeçme hakkı veriyorum size:)

tedirgin uykular 3 sabahtır(ağzım cam kırıklarıyla dolu rüyamda), ya uyuyup kalırsam, ya kahvaltıyı yetiştiremezsem(bu sabah milföy pişirdim) endişeleriyle 6 da dikiliyorum ayağa..biraz nette gezip azıcıkta kitap okuyabiliyorum..yandaki kitabı hala bitiremedim bırak bitirmeyi yarılayamadım bile..kendimden utanıyorum..bir de otobüse yetişme derdi var ki hi sorma..uçmak istiyorum...

okulda kavga, dövüş, dedikodu tavan yapmış durumda..etüt için millet birbirini yiyor..bense arada bakıyor, arada destek oluyor, arada korkuyor, arada -derede kalıp duruyorum..

eğer PANİK ATAK denen illete yakalandıysan bir kere KESİN heyecandan uzak durmalısın..en ufacık heyecan beni yerle bir ediyor..sakin..rahat yaşamalıyım..herkesten uzak kalıp belkide antisosyal olmalıyım...

ama 3 gündür telefonum habire çalıyor..dün öğleden sonra arkadaşlarla börekçiye gittik..bugün kankam geldi ...yarın iki farklı arkadaşa gidecem ve cuma günü sahilde yemek yiycez arkadaşlarla..offf ne yoğunluk..oysa evlenme programını izlerken çekirdek yemek ne mutlu ederdi beni...hepsinden daha zevkliydi valla..

hafta sonuda sınavda görevliyim..bundan sonra bu hareketlilik hep olacak..benim hayatım böyle..

o zaman şöyle yapmalıyım

-daha az sosyal ortamlara girmeliyim..bu kadar gezip tozmaya ne gerek var..ama arkadaşlarımla takılmazsamda yalnız kalabilirim..sahi iyi-kötü her şey benim için neden bu kadar yorucu...

-ben emeklilik hakkım dolduğunda hemen emekli olmalıyım....(aslında bütün ev kadınlarını kıskanıyorum..)ki, 35 yaşımdayım 54 te emekli olacam.çok var dimi...

-salı sabahı 6 dan 8 e kadar umre programlarını inceledim...umreye gidip dini duygularımı tazelemeliyim çünkü koptum gittim..içimde bişeyler uyanması lazım..o duyguyuda ancak kutsal topraklarda bulabileceğimi söylüyor içimdeki ses..sahi içimdeki ses ve içimdeki koro uzun süredir yoktu şimdi hatırladım...

-bu sene kesin yurt dışına çıkmalıyım..bunun içinde yıl içinde tutumlu olmam gerek..tatil duygusu koru beni, kolla beni, sar beni sarmala beni..sana sığındım..

-tipik tembelim...keyfimi bozan her şey beni rahatsız ediyor..bu yerdeki karıncada olabilir, anneeee diye bağıran doğurduğum yegane çocukta olabilir..keyfimi bozmayın leeennn..

-eve misafir çağırmamalıyım..beni çok stres ediyor..mümkünse hep dışarda buluşalım ama öylede olmuyor..ne yapsak ben değiştireyim kendimi iyisi...ama benim değişimimde çok cılız...çok yavaş...

-kendimle başbaşa kalmalıyım..ben iki yüzlüyüm...dışarda herkesle sohbet muhabbet biriyim ...ama içim antisosyal benim...yalnız olmalıyım yapayalnız...ıssız bir serinlikte kitap okumalıyım..

hadi bu okulun çocuklarsız hali, bi de 45 çocukla hayat nasıl olacak....

evet arızalıyım..evet şeker doktora ölene kadar gitmeliyim..evet bazı insanların ölene kadar depresan içmesi gerekir..evet yorgunluktan saçmalıyorum...

en iyisi bu yazıyı ben yazmadım, sizde okumadınız...