anladım ki, kendimi arıyordum...susamış gibi , delirmiş gibi...her bulduğuma bu ben miyim diye baktım..emin olamadım...
belki çoğu insan yıllar önce bulmuştu kendini..ben çok mu geç kalmıştım...
ürkek adımlarım kimi insanları heyecanlandırdı..yeni yürüyen bir bebek gibi ...
kabım bomboş...neyle istersem doldurabilirimm....bu da bir şans değil mi, kendi seçimim ve bilincimle olacak...
insanın kendini araması benim gibi karamsarlar için ne zordur...uçurumların kenarından baktım..çok korktum, yapayalnız hissettim, kimseleri beğenmedim, kızdım , ağladım, tepindim, bağırdım...
ama şimdi görüyorum ki, kendime çok yaklaştım...
.jpg)
4 yorum:
Kendini arıyorken bulduğun aha evet budur dediğin şeyi çok merak ediyorum.
bence de şans neyle istersen doldurabilme ihtimali.
Benziyoruz çok hem de. Belki yarıyı da geçti yol ama hala kendimizi arıyoruz. Güzel arayış yine de.
şahanesin!
Bulanlar arayanlardır özüm,
bir sen vardır senden içeru:)
Yorum Gönder