KENDIMI ARIYORKEN

neşeli bir şarkı gibi geçiyor gün...
sabah kursa gittim.çok az para kazanacağımı bile bile 6 saat çalışmanın verdiği duygu hakkında yorum yapmıycam bile...

kurs çıkışı eve geldiğimde evin temizlenmediğini gördüm.hiç dinlenmeden çalıştım.işleri tam bitiremesemde temiz göründü ev...bir süredir evi temizleyen kocamın gene damarı tuttu.artık 1 sene elini bir şeye sürmez.6 saatlik çalışmanın ardından ev temizlemek hakkında da yorum bile yapmıyorum.

ardından sokakta yürüyen mutlu bir aile vardı.üçümüz mutluyduk...dışardan seyrettim ailemi evet mutlu neşeliydik...

kocaya 3 tane takım elbise alındı.kıza kaybettiği spor ayakkabısının yerine yeni bir ayakkabı.yemeği yerken neden kolayı seçtim bilmiyorum.evet kesinlikle mutluyduk...

eve dönmek güzeldi.bir kaç saat sonra gideceğimiz arkadaş davetini bilerek....arkadaşlarla sohbet keyifli...kalan zamanı ben tuvalette geçirdim.sağolsun barsaklarım...kocam kızdı...salı gün ki hastane ziyaretinde o kadar sinir oldum ki o günden beri ilaç kullanmıyorum.sanki geçecek, kan denen lanet durumdan kurtulacam sanıyorum...hatta diyorum ki bu aptal doktorlar belki anlamıyorlar , hemoroittir belki...oysa çok iyi biliyorum kanamalarına hemoroit deyipte sonra kanser olanları.

açıp rektum kanserini okuyorum netten...çok lazımya bana...ilaç kullanmanın zamanı geldi dimi, güdülenmem lazım.Allahım kronik bir hastalık için erken değil mi?(oysa hastanede benden genç olanları hatta daha ağır ilaç kullananları gösteriyor hep bana)o aptal duygusallığa giriyorum.saçma sapan , sıkıcı, yıllar önce ilk hastalık teşhisinde bir rüya görmüştüm , hepsi yanlışlıktı , öyle bir şey yoktu rüyamda...büyük bir huzur hissetmiştim...

oysa sokakta mutlu bir aile idik biz...tam istediğim gibi...mutlu çok mutlu...

hafta sonu yoğun geçecek gibi....