KENDIMI ARIYORKEN

okulda işler öyle karışık ki anlatsam bile anlaşılmaz.fakat durum beni çok geriyor.beni ilgilendirmeyen şeylerde beni çok geriyor.oysa bir sorunum yok.ama öyle entrikalar dönüyor ki artık ciddi ciddi gitmek istiyorum buradan.
her okul böyle değil tabiki.bizimkinde çok para dönmesi işi değiştiriyor.insanlar rant kazanmak için birbirini yiyor.özel şirkette çalışsam bu kadar şeye şahit olmazdım.

dün ki kızgınlığım 4 öğrencimin diğer sınıfın mevcudu düştü diye diğer sınıfa kaydırılmasıydı.ki bu durum bana sorulmadı bile.dahada fenası o sınıfın öğretmeni çocuklarla ilgili bilgi istedi benden .tabi benden canına okudum ''HAYRINI GÖRME''dedim.çok bozuldu.ama ben içimdekini söylemiş oldum.daha daha beni öfkelendiren şey ise giden çocukların velilerinin buna tepki göstermemesi.ve takip edenler biliyor geçen yıl çok çalıştım.bunuda hiç hak etmedim. 

başıma korkunç bir ağrı saplandı.uyuyana kadar geçmedi.içim içimi yedi.atmak istesemde içimden atamadım.keşke ağlayabilen birisi olsaydım.yarın misafir gelecek olmasına rağmen her işi bırakıp saatlerce uyudum.uyandığımda ağrı geçmişti ama bu seferde mideme bir ağrı saplandı.ve barsaklarda bir türlü boşalmayan bir doluluk hissi oluştu.tabi bunlar olmaya başlayınca sinyali aldım ve kendimi tutamayacağım bi şekilde bacaklarım sallanmaya başladı.tekrar dibe mi vuruyorum diye düşünmeye başladım.dikkatimi farklı şeylere vermem gerekiyordu.oysa okuduğum kitapta her türlü pisliğe uğramış bir küçük kızın hikayesi vardı.kendimi internetin başında buldum.

''anne açımmm''diyen bir çocuk, durmadan bir şeyler anlatan bir koca ve içimden gelen kalabalık bir uğultuyla başbaşa kaldım.
oysa ben bu filmi hep yaşadım.hala akıllanmadım.elimde değil, rahat olamıyorum.