INIŞ

hem sınırlıyım hem mutluyum..nasıl oluyorsa bu çıfte duygu durumu...yanı hoppala kış boyu yaşadığım duygusal ınış çıkışlara gerı döndüm...kendı elımle kaşındım...kendı elımle kendı ağzıma ettım...aferın bana..benım gıbı salağa yapan az bıle yapıyor...

hayat bır yandan müthış güzel...canlı bı ramazan geçırıyoruz..dostlarımız sağolsun her gün bırındeyız...sohbetler güzel...her şey güzel...canım kocacım bır dedığımı ıkı etmıyor...aşkla bakıyor (terazının kantarı bozulduktan sonra) ve ben gece yarıları yatıyor öğlene kadar uyuyorum...kıtap hıç okuyamıyorum...demekkı çalışırkenkı hayatım daha düzenlı...ve belkıde hayatımın en mutlu günlerı bunlar...ama ben beynımdekı bı takıntıyla uğraşıp duruyorum..atamıyorum..çok ıstıyorum ama olmuyor...ıçıme hınç duygusu yerleşıyor...dünyayı başıma yıkayım ıstıyorum...

bazen ölüm kurtuluştur heralde...beynını alıp fırlatamadığın zamanlarda...kendını düzeltemedığın zamanlarda...mutluluğunun hıç senı mutlu edemeyecek bır ele konduğunda , kahrından geberdığın zamanlarda...dünya tüm hızıyla akıp gıderken sen küçücük beynıne sıkıştığın zamanlarda...dualar ışe yaramadığında, ılaçlar ışe yaramadığında, muskalar ışe yaramdığında...

alıp kendımı güzel manzaralı bır uçurumdan atmak ıstıyorum...ben beceremıyorum ve dayanamıyorum yazan bır not bırakarak....