bu deli kadın bir iyi bir kötü...kendide bilmiyor ne bok yediğini.....
yaklaşık 10 gün sonra evdeki ilk yalnız günüm....garip olan şu ki son yıllarda yalnızlığı sever oldum...daha garip olan şu ki eskiden yalnızlığı sevmez idim...demekki yaşlanıyorum...anılar kıymete bindi...elimin altındaki güzellikleri görmez oldum...
duygusal hassas kişilik yeminle söylüyorum baş belası bi durum...hava puslu, sabahın 7 si...bunlar bile beni etkileyebiliyor...kaldı ki, insanlar mı etkilemesin yada kafamdaki kuyrukları birbirine değen tonla şey...
aslında ben eskiden hayal ettiğim her şeye kavuştum çok şükür...düzenli geliri olan, toplumda değer gören bi mesleğim var...yakışıklı bi kocam var...bazen ona kızsamda aslında çok iyi biri..çok şükür ki, sağlıklı başarılı bir çocuğum var...ne istesem alabiliyorum ...yada nereye istesem eninde sonunda gidebiliyorum...evimi aldığımda 30 yaşında tapulu bir mal sahibi oldum...aslında çevremdeki insanlarda iyi...hele eski müdür gittiğinden beri ortam süper...
hal böyle olunca , şeytan gıdıklıyor...rahatlık bi yerine batmaya başlıyor...ya nereye bulaşsam, nerden kendime bir iş edinsem diye bakıyorsun...
sıcacık evimde, sevmesemde herkes seviyor bi deneyeyim diye elimde bir fincan çayla bir cigara yakıyorum...offf ne keyif...hadi biraz anılara dalalım...
en büyük aşkım ananem...yıllar önce ben küçük bir kızken bana bir kart postalamış...yıllar geçmiş , saklamışım...ondan bana anı kalmış bu en az yirmi yıllık kart...
mekanının cennet olsun canım ananeciğim....
ve küçük bir kızım ben....anneyle baba öğretmen olunca bende okulda geçirmişim ömrümü , ta anamın karnından beri..5 yaşımdayım...herkes okula gidiyor bende gidecem diye tutturmuşum..bir önlük dikmişler bana...bir de köy okulunun kapısının önünde fotoğrafımı çekmişler....
yıllar sonra danaçağın karısı rahmetli teyzeme şifa vermek için geldiğinde ben 15 li yaşlarımdaydım...demişti ki, sende annenle baban gibi öğretmen mi olacan...nerden bilmişti..kahindi o kadın...
bu da rahmetli ananemin taktığı küpesi..hatırlıyorum onun kulağında olduğu zamanları..yüzük rahmetli teyzemin nişan yüzüğü...teyzem ananemle , rahmetli teyzemin hatırasını birleştirim küpeyi yüzüğe ekletmiş..ortaya ikisinden oluşan bir anı kaldı..bu anıyıda saklayacağımı bildiği için bana verdi...
sabah sabah bu kadar anı yater...bakalım yaşlanınca ne anlatacam...
laptopumun şarj aleti bozuldu...dilerim uygun bişey bulurum...
.jpg)
7 yorum:
Anılar, şarap gibi.
Zaman geçtikçe mayalanıp, olgunlaşıyor, her içtikçe kayif veriyor.
Yeteri kadar anı biriktirecek ömürler diliyorum hepimize.
Bu arada, öğretmen çocuğu olma kaderlerimiz aynı. Yaş 5, sırtta önlük, mekân okul ;-)
selam ve sevgiler
hoyttt kendini eziklemek yokk
canın bi sigara tellemek istiyo telle..zaten dun ben soktum senın aklına, bi kahve yap bi de cigara telle diye..suçlusu benim , o vakit..
yüzüklü küpeye bayıldı, ayrıca o fotoyu sen mi çektin özüm..gayet prof. bi çekim olömuş..
bunların arasında beni en çok etkileyen ise annaneciğinin attıgı kart oldu..nur içinde yatsın..
Ne kadar tanıdık bir fotoğraf. Buna çok benzeyen siyah beyaz fotoğraflarım vardır benim de. :) Çocukluğumu çok özlüyorum hatırladıkça. :)
Bayılıyorum siyah beyaz resimlere.
Vee o yüzük küpe karışımı bayıldım biliyorsun takı merakı k.valide de var aynı küpelerden bana verirse yüzük yapacağım:)
nilmoon...o fotoğrafları ben çektim fakat alkışı alması gereken fotoğraf makinesi bence...adı fuji can...kendisi kankam olur...ben teknik filan bilmiyorum ama o profosyonel olduğu için işi hallediyor..
nasıl güzel yazmışsın...
anneannenin kartını okuduğumda gözlerim doldu, nur içinde yatsın.
dedemle birbirimize yazdığımız mektuplarımızı okumak istedim, ilk fırsatta getireeceğim ankara'dan.
Yorum Gönder