keyifli bir gündü diyebilirim...haftalardır ilk defa bir hafta sonu mutluyum.oysa bugün tam çalışıyordum...sabah 7 de gözlerimi açıp , bu puslu, ıslak istanbul sabahında 7:20 de kıza melemen pişirmiş ve hazırlanmış şekilde çıktım evden...bindiğim otobüste herkes uyuyordu...
okulumuzun neşesi, benim karagözüm ilknurcumla sabah karşılaştık okulun yanındaki kafede...gülmekten gene kırıldık...sınavda sevdiğim bir arkadaşımla görevliydim.işimiz çabucak bitti... tayfayı toplayıp yemeğe gittik..diğer grupta beni çağırdı ama ben bunları seçtim...gittiğimiz yer karadeniz yemekleri yapan bir yerdi...bizim okulda karadenizli çok...arkadaşın tavsiyesiyle peynirli yuvarlak pide gibi bir şey yedim.korkunç tuzluydu...bundan sonra bilmediğim tatları denememe kararı aldım...bu arada bugünlerde gene çok yemeye başladım.olamaz bu ilaçta mı kilo aldıracak acep...
kakara kikiri yemek güzel geçti...öğleden sonra ise bomba gibi bir süpriz beni bekliyordu..sınav yalnızca 40 dakikaydı...bu eve erken gitmek demek...yuppi....bugün çok güzel.... arkadaşlardan biri çok yağmur yağdığı için beni eve kadar bıraktı...böylece bu lanet havada ıslanmadan eve ulaştım yuppii....
dün biraz ayşenle konuştuk msn de ...dünden beri konuştuklarımızı düşünüyorum...bana farkında olmadıklarımı farkettirdi.ayşen, blog arkadaşlarımdan facebookuma girek tek arkadaşım...ordaki halimle blogdaki halimi karşılaştırmış.facede neşeli, cıvıl cıvıl bir ben varken blogda ağlak, karamsar bir ben var...(benim kadar depresan içen biri için normal dedim:)nelere sahip olduğunun farkındasındır dedi..ama ben gerçekten farkında değilim...bununda farkında değildim aslında birbirine zıt iki yüzüm vardı...birinde sosyal , aktif, neşeli diğerinde bunalımda, kendini aradıkça kaybolan bir kadın..ikisini nasıl içimde barındırıyorum bilmiyorum.blogda şımarıyorum ve tamamen maskesizim..içimle dışım bir...ama facede akrabalarım, öğrencilerim, arkadaşlarım, velilerim , kızımın arkadaşları, onların aileleri var...nasıl maskeli olmam...içimdekini günlük yaşama aktarsam kimse beni dinlemez bile..hayatımın 6 saatini geçirdiğim okuldaki arkadaşlarımla öyle bir ortam var ki, asla asla...
bugün birine sordum sence nasıl biriyim diye...cevaba bak KENDİNE GÜVENEN:))))çok komik, DOST CANLISI, NEŞELİ birisin dedi..bir de beni okuyanlara sorsam ne derlerdi???birinde ağlayan birinde hep gülen kadın...nasıl oluyor , şeker doktora sormalı...
dışardaki yağmur bana huzur veriyor.beynimin kimyası düzelmeye başladı galiba..yağmuruda seviyorum evet.. evet...her şeyi seviyorum....
.jpg)
4 yorum:
Bugün açıköğretim sınavı vardı. Yearın da var. Bizim çocuklara da görev verilmiş sınav için. Sabahın erken vaktinde kalkıp gidiyorlar istekli olarak.
Benim facebookum yok. Uzaya yolculuk var da geride kalan ben miyim diye bazen kendimi sorguluyorum. çok vaktimi alır diye de hesap açtırmadım. Kaçırdığım birşey yoktur sanırım. oysa ben bir iletişimciyim. Hesap açma zararım ne olur.
Duayı da eksik etmemelisin. dua seni bütün sevdiklerinle kaynaştırır. Hatta çiçeklerle ve böceklerle bile.
Canım benim üzdümmü seni?inan bende sonrasında yazıştıklarımızı düşündüm durdum.öylemi düşündü,böylemi diye?Daha yeni bir arkadaşımsın seni anlama evresindeyim.oysaki her iki tarafta net bir tuğba var ne istediğinin farkında(blog dünyasındaki tuğba ailesiyle yaşadığı geçmişi sorguluyor,farkına varmış soruyor!kızının yaptıklarının ve gelişim sürecinin her kademesinin farkında ince bir anne,eşiyle arasındaki güçlü bağın farkında, onun yeniden yeşermesi için çırpınıyor biliyor)blogtaki tuğba bunları farketmiş ve mücadelesini paylaşıyor en olduğu haliyle ben bu tuğbanın bu insan halini sevdim en başta ay lav yuu.Facebooktaki tuğba etrafın okadar doluki,en güzel dolulugunsa o güzel net gülüşün, içine en sıcak haliyle yansıyacak,inan hepimiz ucundan köşesinden depresanız .
Hepimizde inan bir maske var,herkesle aynı oranda seffaf olamayızki canım benim:)SARILDIM SIKICA:)
Bugn için hayırlı bir pazar diliyorum. Ailen için huzur ve mutluluk diliyorum. Hanenize bereket diliyorum.
İnsan bazen hangisi olduğunu anlama çalışıyor.Bin tane hissi ayrı ortamlarda yaşayıp hangisi benim diyerek dönüp baktığım olur benimde...Aslında hepsi sensin...Hangi ortamda içinden hangi karakter çıkıveriyorsa onunla yaşıyorsun hepsi bu:)
Hüzünde lazım,mutlulukta...
Yorum Gönder