KENDIMI ARIYORKEN

çalışınca hayat ne hızlı geçiyormuş(onada çalışmak denilirse öğlene kadar muhabbet etmekten başka bir şey yok)

sabah gene o otobüs...ayakta gidiş...5 yıl bitti aynı yolda gidip geleli...aynı okul, aynı insanlar...aynı samimiyetsizlik...

bugün okula ilk gidenlerden biri bendim.yeni birisi gelmiş.sigarada içiyor.biraz muhabbet ettik.bu olay nedense herkese battı ''bu ne samimiyet''dediler.oysaki ben herkesle iyi geçinirim.yeni gelen kadın dobra birisi.ötekiler gibi pazarlıkçı değil.nedense kadına kanım ısındı...

öğleden sonra kütüphaneye son kez gittim.artık aldığım kitapları okuyacağım.çünkü kütüphanenin verdiği zamanı takip etmek sıkıcı.ama tatillerde gene devam.

okulda çoğu arkadaş altlarına 50-60 milyarlık arabalar almışlaR.tabi milletin kocası zengin.bizim henüz bir arabamız yok.kaldıki benim olsun...ama boktan bir evimiz var çok şükür gerçi kredisinin bitmesinede çok var.

bugün canım yemek yapmak istemedi.eve yakın bir restorant var (ev boktan ama çarşının ortasında)ordan rezervasyon yaptırdık.işin ilginci telefonu ismimizi söyleyerek açtılar.10 yıldır gidiyoruzya telefon kayıtlı demekki.
neyse iftara gittik.bi baktık bizim alamancı arkadaşlar orda...yemekten sonra muhabbet...biraz mağza gezme...gece oldu..

yeni müdür süper.1, sınıflar için kura çekecekmiş.işte adil ortam bu.işte insanca davranış bu...gerçi ben birinci sınıf okutmasamda okul adına sevindim.

istanbulda havalar serinledi.artık uykular rahat olacak.
bugün için şunu söyleyebilirim.MUTLUYUM...